Γεννηθείς το 1980 στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, ο Ben Frost μεταφέρθηκε στο Ρέκιαβικ της Ισλανδίας το 2005 και συνεργαζόμενος μαζί με τους στενούς του φίλους Valgeir Sigurdsson και Nico Muhly, σχημάτισαν την κολλεκτίβα/δισκογραφική υπό το όνομα Bedroom Community.
Οι δίσκοι του, ονομαστικά Steel Wound (2003), Theory of Machines (2007) and BY THE THROAT (2009) and A U R O R A (2014) συγχωνεύουν έντονα δομημένη ηχητική τέχνη που θα μπορούσε να περιγραφεί ως militant post-classical electronic music, που μετατοπίζεται από μορφοποιητική αυτούσια φυσική δύναμη με καθηλωτική μελωδία και συμπυκνωμένο μινιμαλισμό σε έντονες μεταλλικές ρίξεις.
Το 2010 επιλέχθηκε από τον Brian Eno ως μέρος του προγράμματος Rolex Mentor και Protegé για ένα χρόνο συνεργασίας, ένα από τα αποτελέσματα του οποίου ήταν το Sólaris. Μια εκ νέου απόδοση του κλασικού έργου του Ταρκόφσκι για την Πολωνική Sinfonietta Cracovia. Ο Eno και ο Frost συνεχίσουν να εργάζονται από κοινού σε πληθώρα έργων.
Ο Frost συνεργάζεται τακτικά με διαφόρους μουσικούς και καλλιτέχνες. Στην παραγωγή studio albums, όπως τα Virgins και Ravedeath 1972 του Tim Hecker, το Seer των Swans, το New History Warfare του Colin Stetson, και σε διάφορες κυκλοφορίες της Bedroom Community. Στο θέατρο ο Frost ανέλαβε δουλειές για τους χορογράφους Wayne McGregor / Random Dance, Akram Khan και τον Γερμανό σκηνοθέτη Falk Richter. Στον κινηματογράφο ο Frost συνέθεσε μουσική για το (υποψήφιο για Palme d'Or) Sleeping Beauty της Julia Leigh και το Djúpið του Ισλανδού σκηνοθέτη Baltasar Kormákur (μαζί με τον Daniel Bjarnason, για την οποία κέρδισαν το ισλανδικό βραβείο καλύτερης μουσικής για το 2013). Και στις εικαστικές τέχνες, όπου, με τον καλλιτέχνη Richard Mosse, ο Frost ταξίδεψε πέρα από τις πρώτες γραμμές της εμπόλεμης ζώνης του Ανατολικού Κονγκό για την παραγωγή του The Enclave, ένα πολυκάναλο video/sound installation που έκανε πρεμιέρα στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2013.
Το 2013 σηματοδότησε επίσης την πρεμιέρα της πρώτης όπερας του Frost, βασισμένη στο περίφημο μυθιστόρημα του Iain Bank, The Wasp Factory (1984). Το συγκεκριμένο έργο σηματοδότησε επίσης το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτη.
Αυτές οι διάφορες συνεργασίες και «συμμαχίες» υπογραμμίζουν τη συνεχόμενη γοητεία του Frost για την εξεύρεση τρόπων να παραθέσει μουσική, ρυθμό, τεχνολογία, το φυσικό σώμα, το performance, το σενάριο, την τέχνη –την ομορφιά και τη βία, συνδυάζοντας και συνενώνοντας τους ρόλους και τις διαδικασίες των διαφόρων καλλιτεχνικών ειδών σε ένα σημείο.
